Geen onderdeel van een categorie

Goedemorgen, lieve mensen!

Gisteren was dag 3 van mijn avontuur hier in Brazilië!
De dag begon wat frisser dan de dagen ervoor en ik was de gelukkige om
de overdenking te doen voor het ontbijt.
Pfff, dat vond ik toch wat spannend, want dat had ik nog niet eerder gedaan.
Mijn overdenking ging over 3 Bijbelverzen die ik op echt Hollandse kaartjes heb geschreven voor de mannen uit de verslavingskliniek. Waarvan ik hoop dat ze er hoop en kracht uit kunnen halen op het moment dat ze dat nodig hebben.
En het viel natuurlijk reuze mee, want je kunt uiteindelijk niets fout doen bij een overdenking.

Na het ontbijt heeft iedereen even wat tijd voor zichzelf. Ik maak de kaartjes af.
Inmiddels vliegt de tijd en moeten we alweer beginnen met ‘t maken van de lunch.
Het wordt salade met karbonade en Braziliaanse rijst, jammie…

Ik stapte met een goed gevulde buik in een goed gevulde bus met boodschappen en we vertrekken richting de verslavingskliniek, het is een aardig stukje rijden, dus 2 uurtjes voor de boeg…
Even tussen haakjes, dat was nog een aardige uitdaging met een plaspil achter je kiezen…
Maar alles voor wat slankere voeten, hihi.
Uiteindelijk stap weer ik uit in de ‘middle of nowhere’ en worden we vriendelijk ontvangen door de oprichter Adriano. Na het leeghalen van de auto met boodschappen starten we direct want de mannen zaten al met smart op ons te wachten.

Ik kijk eens rustig om mij heen, een man of 30 zit vol verwachting klaar, van jong tot oud.
De ene kijkt fris en enthousiast uit zijn ogen, de ander is nog wat terughoudend.

De mannen starten een lied en ondanks dat ik het niet versta, raakt het me diep.
3 van ons team geven een teaching aan de mannen. Wat een toppers deze 3, de mannen zaten bijna allemaal geboeid te kijken en luisteren (en hopelijk niet alleen naar hun mooie uiterlijk).

Daarna is het de beurt aan mijn lieve broer Johan, die het had over genezing.
Het mooie was dat ik in het begin met de man naast mij in gesprek was en hij mij vertelde dat hij was genezen na de vorige keer dat ze er waren. Dus dat vertelde ik Brenda in de pauze en hij mocht zijn getuigenis geven. God is groot!!

Ik heb nog gebeden voor een man voor de doop in de Heilige Geest …tranen stroomden over zijn wangen…wat mooi… na al deze emoties heb ik trek gekregen, en mazzel heb ik dat ze in de gaarkeuken een traditionele Braziliaans gerecht hadden klaar staan.
Daarna heb ik de mannen de kaartjes gegeven, Raysa liep met me mee om me te vertalen.
Met 12 op een kamer zonder airco of andere luxe. Dat raakt me diep.
Daarna loop ik weer richting de bus… wat ik voel, is heel veel respect voor iedereen die aan dit project deelneemt… moe maar voldaan val ik op mijn stoel… Dank u Heer voor alles.

Ester