Geen onderdeel van een categorie

Vandaag is het mijn beurt om een blog te schrijven, maar hoe beschrijf ik nu wat er deze dag allemaal gebeurd is…. We zitten nu (zondag 21:31 uur) in de bus terug naar het missiehuis na een lange, indrukwekkende dag. Zo bizar wat God vandaag allemaal weer gedaan heeft. 

We begonnen met een campagne in de sloppenwijken. Dat ging al gelijk anders dan gepland. De plek waar we dachten te staan was al bezet door een ander event wat groter bleek te zijn dan verwacht. Gelukkig had de kerk in de buurt haar deuren open gezet waardoor we meer dan duizend mensen konden ontvangen!

En toen ging het beginnen… Volop uitstappen, in geloof zonder twijfel. Niet nadenken, gewoon doen. Dat alleen is al zo nieuw voor mij. Ik kan zo makkelijk overdenken, analyseren, stilstaan, etc. Doe ik het wel goed? Zeg ik de goede woorden? Mag ik dit wel doen? Hoe vermoeiend en uiteindelijk komt er weinig uit mijn handen. Het maakt dat ik stilsta en afwacht. En hier worden we uitgedaagd om te gaan, doen, uitstappen, knallen. Niet blijven zitten en wachten als iets niet gaat zoals gepland/verwacht maar flexibel zijn en gewoon doorgaan. Niet wachten en kijken tot ik iets zie gebeuren. Geloof het! 

Wat dat dan teweegbrengt en hoe God dan zijn gang kan gaan door ons heen is haast onbeschrijfelijk. Zoveel mensen zijn tijdens de campagne genezen, hebben Jezus aangenomen en de doop in de Heilige Geest ontvangen. Het is gewoon realiteit! Geen mooi verhaal of een wens of een droom om op te hopen, maar een realiteit hier en nu waar ik me naar uitstrek. Voor elk kind van God is dit echt!

 Ik geniet volop en kijk uit naar wat God nog meer allemaal gaat doen. Ik wil alleen maar meer!