Geen onderdeel van een categorie

Na korte nacht van drie uurtjes slaap staan we om 7 uur alweer in aanbidding en delen we een overdenking. Na een vlug ontbijt stappen we in de bus. Wat heb ik zin in vandaag! Er staan vandaag twee campagnes op het programma die beiden plaatsvinden in of om een favela.

De eerste favela zijn we eerder geweest waarbij we aan het begin broodjes en water hebben uitgedeeld. Ik zie een paar bekende kinderen, prachtig zijn ze.
Dit keer lopen we de favela in, en zie ik hoe de mensen daar leven. Kleine steegjes, vuil, donkere huizen, stenen, huisjes gemaakt van wat karton en plankjes. Ik zie en voel de duisternis, maar zie ook de prachtige mensen. We delen polsbandjes uit wat hen recht geeft op een voedselpakket. De opkomst valt tegen. Het lijkt erop alsof mensen nog slapen, werken of niet willen/mogen komen. We hadden 500 mensen verwacht, maar er waren  ‘maar’ 200 mensen.

Op een bepaald moment stond ik voor een hek te roepen om een bandje te komen halen. Ik hoorde meerdere mensen, maar waarom kwamen ze niet? We roepen harder, niemand kwam. Door een gleuf van het hekje zag ik iemand zitten. Hij verroerde zich niet, zat daar met iets in zijn handen. Mocht hij niet komen? Was hij trots? Ik voelde de bedrukking van de bende enorm.

Op een ander moment werden we gevraagd om te bidden voor een zieke vrouw die op bed lag. Het was een heel klein donker kamertje van max. 6m waar meerdere mensen lagen te slapen. De vrouw had last van haar ingewanden en geen gevoel in haar benen. Heel mooi dat we bij haar naar binnen mochten en voor haar mochten bidden.

Later toen het event begon, zag ik de vrouw! Hoe gaaf! Halleluja!
Ik heb gespeeld met de kindjes, gebeden voor mensen en Bijbels uitgedeeld. Toen kwam het moment waarbij we voedselpakketten gingen uitdelen. Wat liep dat gesmeerd zeg! Samen waren we een menselijke poort en lieten we een voor een de mensen toe en gaven we ze een zegen en voedselpakket.

Geen tijd voor lunch, door naar het volgende event!
Dit event vond vlak bij de favela’s plaats. Heel veel kinderen, we hebben ze allemaal kleine cadeautjes gegeven en met ze gedanst.

Onze Billy ging spreken, wat een preek! Meerdere mensen gaven hun leven aan Jezus, wauw! Toen de rest van het team voedselpakketten aan het uitdelen was kwamen meerdere mensen voor gebed. Hoe bijzonder is dat! De mensen hadden geestelijke honger. Waar normaliter de vrachtwagen met voedselpakketten verscheen renden iedereen erheen om er maar een te bemachtigen.
Nu heb ik terwijl de vrachtwagen open stond voor een stuk of 10 a 15 mensen mogen bidden en over Jezus kunnen vertellen. Geweldig! Het mooiste wat je iemand kan geven is een gebed!

Doordat we bij het eerste event veel voedselpakketten over hadden konden we de mensen bij het tweede event zegenen met twee pakketten. Ze hadden het ook harder nodig, mooi hoe God dit leidt.

Ik heb ook gebeden voor een gezin waarvan er twee dochters waren die enorm down en verdrietig waren. Ze lieten me bijna niet los toen ik ze een knuffel gaf, wat een behoefte aan een knuffel hadden ze. Ik zag aan het einde een kleine glimlach bij een van de meiden en later vlak voordat we weggingen keek ik achterom. En daar stond ze. Met de Bijbel opengeslagen zwaaide ze. Halleluja!

Hoe geweldig mooi dat we het licht mogen schijnen op deze donkere plekken. Dank U Jezus!