Brazilië 2018

Hallo allemaal,

Gisteren was opnieuw een hele bijzondere dag! Het is onbeschrijfelijk wat er hier gebeurt en toch ga ik een poging wagen om het te verwoorden.

‘s Ochtends werd een goede vriendin van Johan en Brenda gedoopt, ook haar dochter werd gedoopt. Vanaf het moment dat ze hier waren, werden ze zo aangeraakt door God en daar stonden ze dan in het zwembad, wat een feest!

‘s Middags zijn we opnieuw naar de favella gereden, dit keer om eten uit te delen. We hadden zo’n 450 / 500 hotdogs om uit te delen en eigenlijk was het zo klaar met z’n allen.

Mijn highlight was dat er tijdens het uitdelen een meisje naar me toekwam gerend alsof ik haar moeder was. Het was alsof ze uit de hemel kwam vallen, zo’n ontzettend mooi meisje. Ze sprong in m’n armen en klampte zich aan me vast en legde haar hoofd op m’n schouder. Met een hand streek ze door m’n haren en ik werd zo overweldigd door de liefde van Papa.

Ineens herinnerde ik me een profetie van 6 jaar geleden, waarin er werd gezegd dat ik op verschillende missiontrips zou gaan en dat kleine meisjes zo aangetrokken zouden worden door de liefde van God en dat ze met hun handen door m’n haren zouden gaan. Op het moment dat ze dat deed, dacht ik aan deze woorden en hoe het ineens realiteit was geworden. Op het moment dat ik dit typ moet ik alweer huilen.

Zij werd aangetrokken door de liefde van Jezus en toen ik in haar ogen keek, zag ik Zijn liefdevolle ogen voor mij.

Ik wist niet wat ik moest verwachten van deze reis, maar het is een droom die uitkomt.

De eenheid als team, het familie zijn met elkaar en de geweldige dingen die we mee mogen maken met elkaar, is voor mij de hemel op aarde.

Als broers en zussen lachen en huilen we wat af met elkaar

Ik ben ontzettend geraakt door het hart van Brenda en Johan, wat een helden! Ze zijn zo ontzettend echt en zo ontzettend liefdevol, hierdoor vindt er genezing plaats in mijn eigen hart. Ze laten in alles zien dat wij prioriteit zijn en niet de missie. Er wordt zo ontzettend goed voor ons gezorgd!

Ik heb me nog nooit zo geliefd gevoeld als nu!

Ik loop over van dankbaarheid, wat een goede en geweldige Vader hebben wij!

Mirjam

Toevoeging van Brenda

Na het kinderfestijn met de hotdogs, zijn we even een uurtje de wijk uit gegaan, want in de avond hadden we een vrouwenavond. En we wilden heel even uit de drukte.

Na een lekkere bak koffie bij de benzinepomp om de hoek, werden wij als vrouwen weer terug afgezet bij de crèche, waar we de laatste voorbereidingen troffen voor een vrouwenavond. We hadden de voorgaande dagen al allemaal vrouwen uitgenodigd om deel te nemen aan een gezamenlijke maaltijd.

Waar we niet helemaal op berekend waren, was dat alle vrouwen toch tenminste één kind hadden meegenomen, en sommigen zelfs wel 3 of 4. Je kunt je voorstellen wat een drukte en gekkenhuis dat uiteindelijk werd. Daar waren we niet helemaal op voorbereid. Maar goed, de One In Him Foundation, samen met de missietrippers, zijn goed in schakelen, dus snel het plan omgegooid.

De Braziliaanse dames hebben een stukje worship gedaan, en daarna heb ik een stukje van mijn getuigenis gedeeld. En ondanks de chaos en drukte werd het toch door een aantal dames echt ontvangen. Er vielen wat tranen van herkenning. Eén van de vrouwen deelde daarna nog een getuigenis, dat ze op straat stond met 5 kinderen, verlaten door haar man, uit huis gegooid omdat ze de huur (in de favela) niet meer kon betalen, en God heeft voorzien in toch weer een dak boven haar hoofd.

Weliswaar kleiner, zonder condities, maar daar gaan wij als Stichting in voorzien. Wij staan voor liefde delen in Woord en daad, dus iemand een douche en toilet in huis bezorgen is dan wel het minste wat we voor iemand kunnen betekenen.

Hier hebben we samen met de dames gegeten en gedronken, en natuurlijk was er meer dan genoeg om ook alle kinderen te eten te geven. Toch wel bijzonder hoe God dan elke keer, in elke situatie ervoor zorgt dat er genoeg en extra is.

Na het eten, hebben we nog mogen bidden met verschillende vrouwen! Ook weer bijzonder hoe een vrouw haar verhaal met mij deelde, hoe haar man al 18 jaar gevangen zit, en nog 12 jaar te gaan had. Haar liefde voor hem, was als de liefde van God. Ze wacht en heeft vertrouwen in de toekomst.

En we hebben ter plekke besloten dat we volgende week zaterdagavond nog een vrouwenavond doen, met de opmerking, alleen vrouwen!!! Geen kinderen! Maar we gaan wel eten meegeven voor de kinderen. Want vaak is dat de reden dat de kinderen meekomen.

Moe maar toch voldaan snel naar huis en op bed!

Mirjam en Brenda