Geen onderdeel van een categorie

Let me be filled
With kindness and compassion for the one
The one for whom you loved and gave your son
For humanity increase my love

Help me to love with open arms like You do
A love that erases all the lines and sees the truth
Oh that when they look in my eyes they would see You
Even in just a smile they would feel the Father’s love

Met dit lied begonnen we aan onze vierde ochtend op de ‘pousada’. Erg toepasselijk voor de afgelopen dagen en zeker ook voor de dag van vandaag.

São Paulo kent veel favela’s. Het is dan ook onmogelijk om in alle favela’s iets te kunnen betekenen. Vandaag konden we wat betekenen voor de kinderen in één van de favela’s waar de One In Him Foundation actief is. Doordat zij daar vaker komen, hebben ze daar een band opgebouwd en kunnen ze echt iets betekenen voor de mensen daar. Afgelopen dinsdag hebben we al even kennisgemaakt in de favela en hebben we flyers uitgedeeld waarin we het kinderfestival aankondigden.

Toen we aan kwamen rijden stonden er al veel kinderen op ons te wachten. Er was een luchtkussen, watervoetbalkussen en een trampoline. Ook werden er suikerspinnen uitgedeeld. De kinderen hadden het enorm naar hun zin. Niet alleen vanwege de verschillende speelattributen maar ook vanwege de persoonlijke aandacht. Samen lachen, samen knuffelen, samen spelen en voetballen.

Om een uur of drie stonden er 500 hotdogs en wat te drinken klaar voor de kinderen. Daarna konden de kinderen worden geschminkt en om 4 uur was het tijd om het meegebrachte speelgoed aan de kinderen uit te delen. Ballen, springtouwen, bellenblaas, jojo’s, kleurboekjes en armbandjes.

Tijdens één van de diensten waar we met (een gedeelte van) de Firezoneband speelden, voordat we naar Brazilië vertrokken, werd ons een koffer vol met knuffels aangeboden om uit te kunnen delen in de favela’s. De knuffels werden door de kinderen uit die gemeente gegeven voor de kinderen in de favela’s in Brazilië. Sommige kinderen vonden het erg moeilijk om hun knuffels af te staan. Maar wij hebben gezien dat de kinderen hier in de favela’s erg blij waren met het mooie gebaar van de Nederlandse kinderen.

Mischa:
In het begin liep ik wat ontredderd rond. Ik merkte dat ik niet direct wist wat ik aan moest met al die kinderen. Ik zag mensen met kinderen op hun nek en aan hun hand. Ik voelde dat niet zo. Ik had wat moeite met mijn draai vinden. Maar toen we een stukje rode modder vonden om een (voet)balletje te trappen, vond ik wat meer mijn draai. Ik merkte dat ik door het voetballen makkelijk kon connecten met de kinderen die meededen. Voetbal blijkt een universele taal te zijn. Al snel kwamen er ook wat oudere tieners aanlopen die mee wilden spelen.

Femke:
Ik stond al vrij snel in de keuken om het eten en drinken van die middag voor te bereiden. Daardoor ging de dag erg snel en was het zomaar 3 uur. Na het uitdelen van de hotdogs en limonade kon ik van een afstandje even toekijken hoe de kinderen aan het genieten waren van het spelen, de aandacht en het eten. Wat ik mooi vond, was dat sommige kinderen uit zichzelf naar me toe kwamen en even op schoot wilde zitten, kusjes wilden geven en even wilden knuffelen. Zonder dat we elkaar konden verstaan, was het mooi om ook op deze manier iets van Gods liefde te kunnen doorgeven.

Het was een indrukwekkende dag en voor de kinderen onvergetelijk.