Brazilie 2023

Vandaag weer op tijd eruit. Het weer begint met een heerlijk zonnetje. Een aangrijpende overdenking van Johannes. Hierna nog even oefenen voor het drama. We maken een lunchpakketje voor ons zelf. Bij de supermarkt gaan we de boodschappen doen voor de voedselpakketten. Met zijn allen laden we de auto’s vol met de hoeveelheid dozen en zakken (rijst, zout, koekjes, koffie, olie, meel, bonen, pasta, ketchup, snoepjes voor de kids, etc.). 

Hierna rijden we met de twee auto’s en bus ongeveer 1,5 uur tot aankomst bestemming: sloppenwijken. De huizen zien er dit keer nog best oké uit voor wat we al hebben gezien, maar alsnog natuurlijk heel erg simpel en arm. Kinderen spelen hier met zijn allen op straat met dingen die ze op straat hebben gevonden. Een jochie met een vliegertje speelt op de steile helling waar de huisjes aan gebouwd staan.

In een rijtje laden we de boodschappen uit een gebouwtje in. Het is erg warm en de muggen prikken hier flink. Op een groot balkon maken we gezamenlijk de voedselpakketten. Enkele lopen rond met zakken en anderen leggen de producten er in. Na het inladen van de zakken gaan we in drie groepen de straten in. Deur aan deur bellen we aan. 

Ik zit in de groep van Roberta. Een paar meisjes die daar wonen lopen met ons mee. Bij het eerste huis mogen we even binnen komen. Heel bijzonder om te zien. Op een klein kamertje staat een stapelbed met drie bedden boven elkaar en ook nog een 1-persoonsbed, daar zit een gehandicapte jongen. Hij blijkt iets van een hersenaandoening te hebben. Zijn benen zijn helemaal vervormd. Wanneer hij ons ziet en we voor hem bidden komt er een brede glimlach op zijn gezicht. Bij de rest van de huizen worden mensen allemaal genezen. We bidden ook voor een kleine baby die 3 maanden te vroeg is geboren en spreken een zegen uit. Een oude vrouw had last van haar knie, maar voelt een klik in haar knie en wordt genezen. 

We geven mensen een groen polsbandje om hun voedselpakket bij het voetbalveld te kunnen ophalen. Rond de afgesproken tijd doen we een drama. Ondertussen beginnen er honden te vechten en omdat ik erg van honden houd, word ik er erg door afgeleid, ik begin te bidden dat de honden stoppen en ook zelfs dat gebeurd. Nu kan ik mijn hoofd weer op het drama richten. Mensen worden aangeraakt en geven hun leven aan Jezus. Ik zie tranen in de ogen van de vrouw waar ik voor bid en voel een enorm mededogen voor haar. Twee teamgenootjes bidden voor iemand, maar wanneer hij weg loopt, ziet Johan dat hij een demon in zich heeft en die wordt uitgedreven, de man valt op de grond. 

Daarna worden de voedselpakketten uitgedeeld, eerst alle mensen met groene bandjes krijgen een pakket. Wat er nog over blijft, wordt verdeeld. Een paar mensen met een groen bandje komen veel te laat, maar de voedselpakketten zijn op. Het is moeilijk om te zien dat we niet iedereen kunnen helpen. Maar ik geloof dat als ze Jezus kennen. Hij ook voor hen zorgt. Op de terugweg kijk ik weer met grote ogen uit het raam van de bus. Alles is zo anders dan bij ons thuis, ongelukken hier en daar. Een bord op de snelweg met ‘pas op voor voetgangers’. Je kijkt je ogen uit. Mensen die ik zie lopen doe ik nog wat schietgebedjes voor. We dineren bij een ‘All you can eat’ restaurant. Een top bediening, ons stoelen worden aangeschoven, hoesjes over onze jassen gedaan. We zijn lekker op tijd thuis en dus vroeg naar bed. Ik zal mijn vroege wekker om te sporten niet zetten dames!