Vandaag gaan we met een team van 17 personen naar de afkickkliniek ‘Nathanael’, 2 uur rijden van onze pousada waar we deze 2 weken verblijven. Om 5.30 uur ben ik wakker. Eindelijk een heerlijke warme douche nu we weten dat je de kraan heel langzaam, met beleid, moet opendraaien. Toch nog weer even een lastig momentje, want het laatste velletje was gebruikt. Juliette ontpopt zich als onze moeder Teresa in ons huisje. Zij haalt in haar nachtgewaad meteen de nodige rollen, waarvoor ze een aardige afstand moet afleggen. Zij beheert ook de sleutel en zorgt voor onze waardevolle spullen. Om 8.45 uur vertrekken we na een geweldige aanbidding met de Firezone band. In de auto worden we geraakt door het aanbiddingslied I love you, my Jesus. Gods aanwezigheid was extra krachtig. Een mooie voorbereiding voor onze missie van vandaag.
Voordat we arriveren, leer ik een bruikbare zin in het Portugees: Jesus te ama, die ik later veelvuldig gebruik in de gebedsbediening. We lunchen met 30 verslaafden. Bruine bonen, een glibberig speklapje, kip, salade en rijst. Niet helemaal mijn smaak. Vooraf spreekt iedereen een Bijbelvers uit terwijl we in een kring staan en elkaars hand vasthouden. We beginnen de bijeenkomst met aanbiddingsliederen. De aanwezigheid van God is opnieuw merkbaar wanneer Abraham Laisina het Halleluja, worthy is the Lamb zingt.
Joey, ex-hooligan uit Rotterdam, vertelt hoe Jezus zijn leven veranderd heeft. Hij herkende zich in de verslaafden en dat emotioneerde hem zichtbaar. Hennie Nell spreekt over hoe God voor iedereen een geweldige bestemming heeft. Hierna getuigt ook Jaap Dieleman hoe hij 42 jaar geleden van een hopeloze drugsverslaafde een evangelist werd, die nu over de wereld gaat met het evangelie en in India duizenden weduwen ondersteunt en weeshuizen en kerken heeft gesticht. Iedereen is geraakt en de mannen uit de afkickkliniek herkennen zich in zijn verhaal.
Wat mij enorm raakte was een oudere man in een rolstoel met slechts 3 ondertanden die met een stralend gezicht en opgeheven handen God aanbidt. Hij grijpt ieder moment aan om zijn liefde voor Jezus te laten zien. Ik zag dat de vreugde van de Heer ècht zijn kracht is. De pastor spreekt een zegen over ons uit met de tekst uit Psalm 103:20. Wij openen onze handen om het als een geschenk van God te ontvangen. Daarna sluiten we onze handen om het te bewaren.
Johan Toet kreeg het op zijn hart om voor de verslaafden het lied No longer slave of fear te zingen. We eindigen met een uitbundige praise song waarbij iedereen enthousiast klapt. Wat is het toch geweldig om de liefde van God en de hoop in Hem te mogen doorgeven aan verslaafden, waardoor ze uitzicht hebben op een betere toekomst en in de bestemming kunnen komen die God voor hen heeft. Op de terugweg naar onze pousada ging het stortregenen. Onze ongeplaveide weg in de jungle, die 5 km omhoog gaat, was intussen een grote modderpoel geworden, waardoor we in een gevaarlijke slip raakten.
De auto belandde in een greppel, waardoor de auto bijna kantelde en het achterwiel een halve meter in de lucht hing. Ik besloot meteen Gods hulp en zijn engelen aan te roepen, want duwen mocht niet baten. Johan, die achter het stuur zat, wist de auto na enige manoeuvres eruit te krijgen. Vervolgens schoot de auto enkele meters naar achteren, waar Jaap Dieleman bleek te staan. Jaap is nog nooit zo blij geweest met een vuilnisbak langs de weg die zijn plaats in kon nemen. Onze weg vervolgend viel ons een offeraltaar op van hekserij. Onze mannen maakten er korte metten mee. Op onze missietrip stellen wij ons vertrouwen alleen op God. Amen! Liefs uit Brazilië