De koffer valt open en kleine handjes graaien met de grootste hebberigheid naar de bellenblaas en de toeters, die inmiddels 5 seconden geleden daarin te vinden waren. Speelgoedkoorts. Chaos. In de verte de houten planken en geïmproviseerde daken, wat we de huizen van deze kinderen noemen. Sloppenwijk. Chaos.
Kleding, speelgoed, broodjes, koekjes, limonade, schmink, muziek, onszelf. Veel blije gezichten, veel dankbaarheid, maar toch ook veel leegte. Ondanks de gevulde buiken en de gevulde armen. Innerlijke chaos.
Jezus schept orde in onze chaos. Hij maakt van dorre plekken oases. Hij is de Verandering in onze innerlijke en uiterlijke chaos. Waar vinden we Hem? In jou en mij, wanneer we getuigen van Wie Hij is. Gisteren mochten wij Hem uitdelen in koffers vol en in liefdevolle aandacht. “Jesus te ama” is het kleine beetje Portugees dat ik hier spreek, maar laat dat nu net voor hun het belangrijkste zijn om te horen.
I see a mountain, You see a miracle
I see a wasteland, You see a garden
I see dry bones, You see an army
I see impossible, You see everything
(Stukje uit You See van Jonathan David Helser).