Johan en Brenda

Er zijn zoveel momenten geweest in mijn leven waardoor ik mannen was gaan verafschuwen. Als tiener een vriendje die met me deed wat hij wilde, dingen waar ik nog lang niet aan toe was, waar ik nog steeds niet aan toe ben en nooit geweest. Daarna een man die mijn verdriet om het verlies van mijn moeder uitlachte. Toen een man die me erop uit stuurde om mijn lichaam te verkopen, mijn dochter mishandelde en ik geen kracht meer had om GENOEG! te zeggen. Ik verkocht mijn lichaam omdat ik de kracht niet had om nee te zeggen. Geen eigenwaarde, geen begrip meer van hoe kostbaar ik ben.

Wat voelde ik me als vrouw smerig, lelijk, gebruikt, waardeloos en alleen! Maar toch altijd op zoek naar die bevestiging bij mannen. Hoe bizar is dat, dat wat je het meest verafschuwt ook een manier gaat worden om bevestiging te zoeken.

En dan uiteindelijk een man die mij vertelde dat we dan wel samen waren, maar hij had zijn vrijheid nodig, wat leidde tot zijn vreemdgaan. Soms zelfs met mijn beste vriendinnen. “Ook leuk hoor vrouwen onder elkaar”. We hadden een “open” relatie, wat dan ook maar mag betekenen. Als ik er nu naar terug kijk dan denk ik waar was Brenda in dit hele verhaal, waar was dat meisje gebleven met al die dromen en wensen…

Dit gevoel heb ik jaren gehad, jaren van eenzaamheid, van leegte, zoeken naar erkenning, zoeken naar liefde. Ik was dan wel in een relatie, maar gezond was die zeker niet. Altijd onzeker, angstig en achter de ander aan hobbelen. Ik was wel een soort van gelukkig. Toen ik in deze relatie stapte was er iets in mij dat zeker wist dat dit de man zou zijn met wie ik oud zou worden. Maar wat een achtbaan is dit geweest. Samen verslaafd, samen op een pad van criminaliteit, samen een “spannend” leven.

Dit leven kwam met een prijs….
Familie teleurgesteld
Kinderen bij ex-man gelaten
Steeds weer vechten met elkaar

Dus nog meer gevoelens van leegte, zoeken naar erkenning, schuldgevoel tegenover alles en iedereen…

Achteraf kan ik het allemaal prima benoemen, maar toen leefde ik in een waanwereld, zag ik mezelf niet zoals er nu op terugkijk!

Toen wij uiteindelijk in de gevangenis belandden, en nu letterlijk, werd ik echt van alles gestript. Maar ook hier nog steeds geen eigen identiteit, mezelf nog meer een loser vinden. Gefaald in het leven.

Een afschuw van mannen en een afschuw van mezelf! En als je vrouwen achter je man gaan aanzitten of je ze meemaakt in de bajes, dan ben je daar ook wel een beetje klaar mee.

Ik had in niemand vertrouwen meer!! Niet eens in mezelf. Hoe kon ik dat keren? Wat was er voor nodig om mezelf weer terug te vinden?

In de gevangenis is mijn man tot geloof gekomen, en nadat hij vrij was maakte ook ik een keuze voor Jezus.

Maar in mijn leven veranderde er niet veel, mijn onzekerheid, minderwaardigheidsgevoel, mijn schuldgevoel, het wantrouwen van mensen was daarmee niet weg. Het wantrouwen was ziekelijk, vooral ook voor de mensen om mij heen.

Maar ook het tegenovergestelde gebeurde, ik werd een wantrouwende people pleaser. Alles om de mensen om me heen dichtbij me te houden, maar tegelijkertijd duwde ik ze weg, zodat ze me geen pijn konden doen.

Hoe kon ik uit deze vicieuze cirkel komen? Hoe kon ik gaan kijken naar mezelf zonder afschuw, zonder schuldgevoel, zonder schaamte en zonder faalangst naar andere mensen….

Als nieuwe christen werd mij verteld dat ik moest vergeven. Niet voor de ander, maar voor mezelf, ik zou mezelf daarmee vrijzetten. Dus iedereen vergeven waarvan ik vond dat zij mij onrecht hadden aangedaan. Dan zou ik eindelijk van die waardeloze gevoelens afkomen.

‘Want als u de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader u ook vergeven. Maar als u de mensen hun overtredingen niet vergeeft, zal uw Vader uw overtredingen ook niet vergeven.’ ‭‭Mattheüs‬ ‭6:14-15‬ ‭

Vergeven dus, dat is makkelijker gezegd dan gedaan!

Ik heb dus echt gedacht, oké… al die mensen die mij pijn hebben gedaan, moet ik vergeven? Nu dan ga ik die nu vergeven! Punt! Makkelijk toch?

Maar er veranderde niets! Hoe kon dat nu? Waarom was niet gelijk mijn gevoel anders, waarom voelde ik me niet gelijk beter, waarom bleef ik hetzelfde gedrag vertonen? Ik snapte er niks van…

Tot ik eindelijk, nadat ik heel lang achter mijn man was aangehobbeld, zelf een prachtige ontmoeting had met God veranderde alles. Hij liet mij zien dat Hij al heel mijn leven bij me was…

De nacht erop, ik vergeet het nooit meer, ik dacht dat ik droomde, maar God openbaarde mij Zijn liefde voor mij, Zijn vergeving aan mij, Zijn liefde voor alle mensen, ook voor mijn kwelgeesten.

En wat Hij mij nog meer liet zien die nacht is dat als Hij mij had vergeven, waarom ik anderen niet kom vergeven en mezelf dan niet wilde vergeven. Waarom ik met al die woede en schuld en onzekerheid zelf bleef rondlopen? Terwijl Hij daar zo duidelijk over is in Zijn Woord! Je vind het overal terug in de Bijbel!

En ik had dan wel gezegd dat ik iedereen had vergeven, maar dat was alleen met woorden!

Daar was mijn sleutel! Hij heeft mij alles vergeven! Het was tijd om anderen oprecht te vergeven en ook belangrijk om mezelf oprecht te vergeven! Het was tijd om een keuze te maken in mijn hart!

Mijn vasthouden aan het verleden, gaf macht aan de satan om mij klein te houden en die gebondenheid moest nu doorbroken worden.

Ik werd wakker, en keek naar mijn man die naast mijn bed stond met koffie, en het eerste wat ik zei: Ik heb jou nog nooit echt vergeven, het waren woorden, maar nu is het echt klaar! Mijn hart is veranderd vannacht, ik vergeef jou, wil je mij ook vergeven?

Vanaf die dag heeft mijn leven een andere wending genomen. Ik ben Bijbelteksten gaan lezen over vergeving. En ik kwam steeds meer vrij van al die oude gevoelens! Hoe meer ik de woorden uit de Bijbel hierover tot mij nam, hoe meer ik vrij kwam!

Teksten als: Ef 4:31-32, Kol 3:12-14, Mat 6:14, Mat 18:21-35, Luc 6:37-38, 3 Kor 2:10

En nu mag ik zeggen: Ik ben vergeven, ik heb vergeven en niets kan mij nog mijn gevoel van overwinning afnemen! De satan heeft geen macht meer over mij!

Ik ben waardevol, ik ben geliefd, ik ben nooit meer alleen, ik voel me mooi, ik ben een kind van de Allerhoogste, geen schuldgevoelens, geen schaamte, geen veroordeling, niet naar anderen en niet meer naar mezelf! Jezus heeft de prijs betaald! En niet alleen voor mij, maar ook voor jou!

Wie moet jij nog vergeven?